ΜΥΘΟΣ 1 : Ο πόνος στον ώμο οφείλεται πάντα στον τραυματισμό του πετάλου τον στροφέων.

Αυτό δεν ισχύει!

Το 2009 έρευνα έχει δείξει ότι 17,3% που είχαν αλλοιώσεις σε τουλάχιστον έναν από τους δύο ώμους ήταν ασυμπτωματικοί.

Επίσης έρευνα που έγινε το 2010 έχει δείξει ότι περίπου 17 % ενώ είχαν ρίξει και τραυματισμό κανένας απ’ αυτούς δεν εμφάνιζε πόνο.

Μια άλλη έρευνα που έγινε το 2014 έδειξε ότι περίπου 10% σε άτομα κάτω των 20 ετών που είχαν αλλοιώσεις στο πέταλο των στροφέων δεν είχαν καθόλου πόνο ούτε κάποια συμπτωματολογία. Όσο αυξάνεται η ηλικία αυξάνεται και το ποσοστό των ατόμων που ναι μεν έχουν αλλοιώσεις αλλά δεν έχουν συμπτώματα.

Έτσι από αυτές τις έρευνες καταλαβαίνουμε ότι όπως και σε άλλες περιπτώσεις  θα πρέπει να κάνουμε σωστή κλινική αξιολόγηση και να μη στεκόμαστε μόνο στον απεικονιστικό έλεγχο.

ΜΥΘΟΣ 2 : Εάν κάποιος έχει ρίξει πρέπει να κάνει σίγουρα χειρουργείο.

Δεν ισχύει . Αυτός ο μύθος έχει επίσης κατατριφθεί .

Έρευνα που έχει γίνει το 2021 έχει φανεί ότι σε τραυματικές ρίξεις, ειδικά εάν είναι πλήρης και με μεγάλα ελλείμματα στην λειτουργικότητα, αν η φυσικοθεραπεία δεν βελτιώσει τότε ναι ενδείκνυται το χειρουργείο σε άλλες όμως περιπτώσεις οι έρευνες έχουν δείξει ότι το χειρουργείο σε σχέση με την συντηρητική θεραπεία με τη πάροδο του χρόνου δεν παρατηρούνται μεγάλες διαφορές.

ΜΥΘΟΣ 3 : Η άσκηση χειροτερεύει την ρίξει.

Αυτό και αν είναι λάθος!! Εντελώς λανθασμένη είναι αυτή η αντίληψη.

Έρευνα που έχει γίνει το 2018 έχει αποδείξει ότι η άσκηση μειώνει τον πόνο, βελτιώνει το εύρος κίνησης, αυξάνει την δύναμη και βελτιώνει την λειτουργικότητα, φτάνει όμως να χρησιμοποιούμε το σωστό κλινικό συλλογισμό.

Η Νόσος του Κινητικού Νευρώνα ή αλλιώς «Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση» είναι μια σοβαρή νευρολογική πάθηση η οποία προκαλεί μυϊκή αδυναμία, αναπηρία και τελικά θάνατο. Ανήκει στην ομάδα των νευρολογικών εκφυλιστικών παθήσεων οι οποίες επηρεάζουν τους κινητικούς νευρώνες που διαβιβάζουν τις εντολές στους μυς. Η αιτιολογία της νόσου είναι άγνωστη και δυστυχώς τα μέχρι σήμερα επιστημονικά δεδομένα δεν έχουν καταφέρει να την καταστήσουν ιάσιμη .

Οι διαταραχές που προκαλεί εξελίσσονται προοδευτικά. Η προοδευτικότητά της μπορεί να καταστήσει ένα άτομο από πλήρως λειτουργικό, σε άτομο που χρειάζεται βοήθεια ακόμα και για τις απλές καθημερινές του ανάγκες. Λόγω της ταχείας εξέλιξής της μπορεί να καταστήσει ένα άτομο ανάπηρο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αλλάζοντας ριζικά τη ζωή του, όσο και του στενού περιβάλλοντός του.

Η διάγνωση είναι και κλινική, όπου αξιολογείται το ιστορικό του ασθενούς, σε συνδυασμό με τη συνολική εικόνα του και κυρίως με τον νευροφυσιολογικό έλεγχο που δείχνει αρκετά νωρίς τη βλάβη του κινητικού νευρώνα.

Δεν υπάρχει ειδική θεραπευτική αγωγή, έτσι η θεραπευτική παρέμβαση αποσκοπεί κυρίως στην ποιότητα ζωής του ασθενούς και είναι κυρίως υποστηρικτική μέσω της φυσικοθεραπεία, της εργοθεραπείας και μέσω της ψυχολογικής υποστήριξης που χρειάζονται αυτοί οι ασθενείς.

Ο ρόλος της Φυσικοθεραπείας είναι πολύ σημαντικός έτσι η φυσικοθεραπεία πρέπει να εφαρμόζεται αμέσως μετά τη διάγνωση όπου θα τεθούν οι κατάλληλοι και εξατομικευμένοι φυσικοθεραπευτικοί στόχοι για κάθε ασθενή για να διασφαλιστεί η βέλτιστη δυνατή μείωση της αναπηρίας, η μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων των ασθενών για ανεξαρτησία, η εξασφάλιση μιας βιώσιμης επαγγελματικής απασχόλησης, η μείωση των επιπτώσεων της νόσου στην ποιότητα ζωής των ασθενών και η καλή ποιότητα υγείας.

Οι στόχοι που θέτει ο φυσικοθεραπευτής είναι πολλοί όπως η διατήρηση της μυϊκής ισχύος, της αντοχής και του εύρους των αρθρώσεων στα πρώτα στάδια, μέχρι την επανεκπαίδευση των κινήσεων και την εκμάθηση κινητικών δεξιοτήτων στις καθημερινές δραστηριότητες που σκοπό έχουν τη διατήρηση της φυσικής λειτουργίας και την εξομάλυνσή της προκαλούμενης αναπηρίας. Η φυσικοθεραπεία στην ουσία προσφέρει ένα πλαίσιο αποκατάστασης που βοηθά τους ασθενείς με ALS και τους διευκολύνει ως προς την αυτοφροντίδα και την αυτοδιαχείρισή τους.

 Τέλος σύμφωνα με κλινικές μελέτες διαπιστώθηκε ότι  τα προγράμματα άσκησης είναι αποδεδειγμένο ότι ωφελούν τους ασθενείς με ALS, καθώς βοηθούν στην ενίσχυση της μυϊκής δύναμης, στη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας, στην ενίσχυση των επιπέδων της δραστηριότητας και της λειτουργικότητας καθώς και στη βελτίωση της ισορροπίας και της βάδισης.

 Δεδομένης της απουσίας μιας ολιστικής θεραπείας για την νόσο, είναι απαραίτητη η μακροπρόθεσμη διαχείριση της ποιότητας ζωής των ασθενών μέσω της φυσικοθεραπείας.

Η μέθοδος Clinical Pilates αποτελεί μία ασφαλή και αποτελεσματική θεραπευτική παρέμβαση , είναι μια μορφή σωματικής άσκησης που επικεντρώνεται στη σωστή στάση του σώματος, τη σταθεροποίηση του κορμού, την ισορροπία, τον έλεγχο, τη δύναμη, την ευλυγισία και τη σωστή αναπνοή. Τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα στον χώρο της φυσικοθεραπείας, οδήγησαν στην δημιουργία της μεθόδου Clinical Pilates.

Πρόκειται για την εξέλιξη και διαφοροποίηση της παραδοσιακής μεθόδου Pilates σύμφωνα με τις σύγχρονες γνώσεις γύρω από την εμβιομηχανική ανάλυση και σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το κλινικό Pilates διαφέρει από το απλό Pilates που εφαρμόζεται στα γυμναστήρια. Αυτό, γιατί το πρόγραμμα των ασκήσεων διαμορφώνεται με βάση τη λήψη του ιστορικού και προσαρμόζεται στις ανάγκες και στις δυνατότητες του ασκούμενου. Εφαρμόζεται κυρίως από πιστοποιημένους φυσικοθεραπευτές καθώς απαιτεί την γνώση της εμβιομηχανικής και παθολογίας της σπονδυλικής στήλης και των αρθρώσεων.

Είναι η καταλληλότερη μέθοδος για άτομα που χρειάζονται μία εξειδικευμένη προσέγγιση στη συνολική τους θεραπευτική αντιμετώπιση, όπως άτομα με μυοσκελετικά προβλήματα, τραυματισμούς ή ιδιομορφίες.

Μελέτες έχουν δείξει τη σημαντική συνεισφορά των εν τω βάθει μυών του κορμού στη σταθεροποίηση και αποκατάσταση ατόμων με χρόνιο πόνο στη μέση, αυχενικό σύνδρομο, πόνους στα ισχία, στα γόνατα ή στην περιοχή της πλάτης.

Η μέθοδος Clinical Pilates έχει ως πρωταρχικό στόχο την επανεκπαίδευση των σταθεροποιητικών μυών του κορμού (εν τω βάθει κοιλιακοί και εν τω βάθει ραχιαίοι), και παράλληλα όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω βοηθά στη βελτίωση της στάσης του σώματος, της δύναμης, της ισορροπίας, της ευλυγισίας καθώς και στην βελτίωση της αναπνευστικής ικανότητας.

Η μέθοδος clinical Pilates απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους κάθε ηλικίας και φυσικής κατάστασης ακόμα και σε περιπτώσεις όπου άλλα προγράμματα άσκησης δεν μπορούν να εφαρμοστούν.

Ο θεραπευτής προσαρμόζει το πρόγραμμα ασκήσεων στις ιδιαιτερότητες και ικανότητες του κάθε ασκούμενου, έτσι καταρτίζεται ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός, συνεκτιμώντας όλες τις συνιστώσες της φύσης του προβλήματος του.

Επιπλέον βοηθά τον ασκούμενο να κατανοήσει το πώς  λειτουργεί το σώμα του και κατ’ επέκταση τον τρόπο με τον οποίο μπορεί αυτός να το διαχειριστεί κατά την διάρκεια των δραστηριοτήτων του.

Για αυτό τον λόγο το Clinical Pilates γίνεται μόνο σε τμήματα λίγων ατόμων και προϋποθέτει την άριστη συνεργασία θεραπευτή και ασθενούς.

Ενδεικτικά μπορεί να εφαρμοστεί σε αυχεναλγίες, κύφωση, οστεοαρθρίτιδα ισχίου σκολίωση, σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου, αστάθεια ώμου, οσφυϊκή αστάθεια, οστεοπόρωση,  αθλητικές κακώσεις, οσφυαλγία μηχανικής αιτιολογίας, γυναίκες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης καθώς και μετά τον τοκετό, αδυναμία μυών του πυελικού εδάφους (Ακράτεια), μετεγχειρητική αποκατάσταση σπονδυλικής στήλης , είναι η πλέον ενδεδειγμένη μέθοδος αποκατάστασης μετά από χειρουργεία σπονδυλικής στήλης όπως δισκεκτομή, σπονδυλοδεσία, κ.α)

Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι το κλινικό πιλάτες βασίζεται σε ερευνητικά δεδομένα και απευθύνεται σε ανθρώπους που βρίσκονται στο τελικό στάδιο της αποκατάστασης, με σκοπό την διατήρηση του θεραπευτικού αποτελέσματος, καθώς και στον γενικό πληθυσμό με στόχο την πρόληψη και βελτίωση της μυοσκελετικής λειτουργιάς.

Τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα του Pilates είναι πολλά. Ενδεικτικά μερικά από αυτά είναι :

• Με την επανεκπαίδευση των σταθεροποιητικών μυών της σπονδυλικής στήλης βελτιώνεται η στάση του σώματος.
• Είναι άσκηση η οποία επιδρά σε όλο το σώμα με έμφαση στο κορμό χωρίς όμως να παραμελούνται τα υπόλοιπα μέρη του σώματος,
• Υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας ανάλογα με τις ικανότητες του κάθε ασκούμενου και έτσι μπορεί να συμμετέχον άτομα κάθε ηλικίας και φυσικής κατάστασης.
• Μέσω της βελτίωσης της αναπνευστικής ικανότητας και της κυκλοφορίας του αίματος σου δίνει ενέργεια και νιώθεις ήδη από την αρχή το κύμα ευφορίας και τα θαυματουργά αποτελέσματα στη ψυχολογία σου.
• Μέσω της αύξησης του μήκους των μυών βελτιώνεται η ευλυγισία και κατ’ επέκταση μπορείτε να ανταπεξέλθετε καλύτερα στις καθημερινές δραστηριότητες σας.
• Σε συνδυασμό με διατροφή και αερόβια άσκηση χάνεις βάρος και γίνεται σταδιακή και ομοιόμορφη βελτίωση στο σώμα σου.

Mat ή Reformer;

Tο Clinical Pilates μπορεί να εφαρμοστεί είτε σε στρώματα στο έδαφος είτε στο ειδικό κρεβάτι ασκήσεων pilates reformer. Τα αποτελέσματα είναι εξίσου θεαματικά και στις δύο περιπτώσεις, ωστόσο το reformer ίσως να υπερτερεί στο ότι υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία ασκήσεων, καλύτερη και ελεγχόμενη διαβάθμιση και εξέλιξη της αντίστασης και της δυσκολίας της άσκησης καθώς επίσης και το γεγονός ότι γίνεται κατά βάση σε personal συνεδρίες οπότε και είναι ακόμα περισσότερο εξατομικευμένο στον ασθενή.

Η επιλογή ανάμεσα σε mat και reformer είναι απλά μια επιπλέον λεπτομέρεια. Το σημαντικό είναι να κάνεις την αρχή.  Να έρθεις σε επαφή με την άσκηση και να νιώσεις την ευεξία που προσφέρει το pilates.

Η πελματιαία απονεύρωσιτοπάθεια (Plantar Fasciopathy )  είναι μια πολύ επώδυνη κατάσταση στην πελματιαία απονεύρωση. Οι παράγοντες που κάποιος
μπορεί να έχει συμπτώματα στην περιοχή είναι πολλοί . Ιστολογικές μελέτες απόδειξαν ότι δεν υπάρχουν φλεγμονώδης παράγοντες στην απονεύρωση έτσι πλέον δεν μιλάμε για φλεγμονή αλλά πρόκειται για αποδιοργάνωση του κολλαγόνου με εκφυλιστικές αλλοιώσεις,

Ταλαιπωρεί το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι γυναίκες προσβάλλονται σε μεγαλύτερο βαθμό από τους άντρες ενώ η ηλικία που συνηθέστερα εμφανίζεται το πρόβλημα είναι μεταξύ των 40 και 60 ετών. Είναι μια από τις πιο κοινές αιτίες πόνου στην περιοχή της πτέρνας.

Κατά ακρίβεια υπάρχει έντονη ενόχληση στην καμάρα του ποδιού και στην πτέρνα. Υπάρχει έντονος πόνος στην πλήρη φόρτιση μετά από ξεκούραση, λόγω του ότι η πελματιαία απονεύρωση είναι περισσότερο άκαμπτη μετά από κάποιο χρόνο χαλάρωσης, αλλά ο πόνος υποχωρεί μετά από λίγο περπάτημα.

Στις  περισσότερες περιπτώσεις είναι  αποτέλεσμα μιας βιο-μηχανικής βλάβης που προκαλεί μη φυσιολογικό πρηνισμό. Τα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο είναι αυτά που ασκούν παρατεταμένη ή αυξημένη φόρτισή στην πελματιαία απονεύρωση.

Τα συνηθέστερα αίτια της είναι η πλατυποδία (ποδική καμάρα χαμηλή), η κυλοποδία (ποδική καμάρα υπερβολικά υψηλή),η ορθοστασία, η έντονη καταπόνηση  και γενικά τα αυξημένα φορτία με παπούτσια που δεν υποστηρίζουν επαρκώς την ποδική καμάρα, οι υπερβολικά συσπασμένοι μύες στην γαστροκνημία, ή και κάποιος τραυματισμός.

Επίσης είναι συχνή σε  άτομα με διάφορους επιβαρυντικούς παράγοντες όπως υπέρβαρα- παχύσαρκα άτομα, ο σακχαρώδης διαβήτης , γυναίκες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης επίσης όσοι φορούν παπούτσια φθαρμένα και με ανεπαρκή υποστήριξη, ή ακόμα και ένα καινούριο ζευγάρι παπουτσιών με ακατάλληλη για τα πόδια τους σόλα έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν πελματιαία απονευρωσιτοπάθεια.

Επίσης είναι η πιο συχνή αιτία πόνου στα πόδια των αθλητών και ιδιαίτερα των δρομέων και των αθλητών που έχουν αυξημένο πρηνισμό. Αθλητές οι οποίοι αθλούνται σε κακής ποιότητας οδοστρώματα ή ανώμαλο έδαφος, εάν δεν κάνουν σωστή προπόνηση ή σωστή τεχνική, προθέρμανση, διατάσεις και ενδυνάμωση των περιοχών που καταπονούν τότε ελλοχεύει κίνδυνος να αναπτύξουν σε κάποια στιγμή συμπτώματα του συνδρόμου.Συχνό φαινόμενο είναι και σε άλτες, χορευτές, στρατιώτες (που κάνουν μεγάλές πορείες) άτομα που έχουν ορθοστασία και σηκώνουν μεγάλα φορτία, αθλητές πιο μεγάλης ηλικίας ή σε ηλικιωμένους.

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να αυξάνεται η φόρτιση της πελματιαίας απονεύρωσης κατά τη διάρκεια  των καθημερινών δραστηριοτήτων.

Τα συμπτώματα δεν υποχωρούν εύκολα αν δεν λάβεις τα απαραίτητα μέτρα για να τα αντιμετωπίσεις. Ναι μεν τα συμπτώματα αντιμετωπίζονται φτάνει όμως να επισκεφθείτε έγκαιρα έναν φυσικοθεραπευτή ώστε να αξιολογήσει την κατάσταση σας και να σας προτείνει ένα ειδικό και εξατομικευμένο πρόγραμμα ούτος ώστε να εξαλειφθεί ο πόνος και η βάδιση να επανέλθει στα φυσιολογικά της πρότυπα.Μερικοί στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τον πόνο, αλλάζουν το τρόπο που περπατούν με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν τις ποδοκνημικές, τα γόνατα και τη μέση έτσι να προκαλούν άλλου είδους προβλήματα.

Έτσι η φυσικοθεραπευτική αγωγή είναι απαραίτητη!

Αναγκαία είναι σίγουρα η εφαρμογή εξατομικευμένων ορθωτικών πελματων για να απορροφούν τους κραδασμούς στην βάση της πτέρνας και να μειώσουν την τάση που ασκείται στην πελματιαία απονεύρωση.

Συνίσταται εφαρμογή τεχνικών διάτασης και manual mobilization με σκοπό την μείωση της τάσης στην απονεύρωση και στους μύες της γαστροκνημίας, μάλαξη της πάσχουσας περιοχής, εφαρμογή ειδικής περίδεσης (taping) ώστε να υποστηριχθεί η πελματιαία απονεύρωση,  εφαρμογή ειδικών μηχανημάτων όπως shock wave therapy (κρουστικός υπέρηχος), παγοθεραπεία, βελονισμός, θεραπευτικές ασκήσεις που θα πρέπει να ακολουθήσει ο ασθενής και στο σπίτι οι οποίες είναι απαραίτητες για αποκατάσταση της ελαστικότητας του γαστροκνήμιου και του Αχιλλείου τένοντα.

Tο 90% των ασθενών που αντιμετωπίζονται συντηρητικά θεραπεύονται εφόσον έχουν και την απαιτούμενη υπομονή μετά από διάρκεια θεραπείας 2-3 μηνών τουλάχιστον.

Οι ασθενεις με πελματιαία απονευρωσιτοπάθεια θα πρέπει να ακολουθήσουν κάποιες οδηγίες ούτως ώστε οι φυσικοθεραπείες να έχουν καλύτερο αποτέλεσμα. Έτσι η ανάπαυση,  και η μείωση της έντασης των δραστηριοτήτων που τους προκαλούν πόνο είναι απαραίτητες. Σε περίπτωση αθλητών θα πρέπει να σταματάει η προπόνηση σε σκληρές επιφάνειες.

Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις όπου κάθε άλλη θεραπεία έχει αποτύχει, συνιστάται η χειρουργική θεραπεία με διατομή της πελματιαίας απονεύρωσης. Τα αποτελέσματα όμως της μεθόδου είναι αμφιλεγόμενα.

Ένα πολύ συχνό φαινόμενο του καλοκαιριού είναι ότι πολλοί ασθενείς αναφέρουν ότι έπαθαν ψύξη στον αυχένα. Η πάθηση αυτή στην ιατρική ονομάζεται δυστονία του αυχένα ή αλλιώς σπαστικό ραιβόκρανο (1). Ο ασθενής εκτός από τον πόνο που έχει, παρουσιάζει και ανικανότητα στροφής του κεφαλιού και σε αρκετές περιπτώσεις το κεφάλι έχει μια απόκλιση σε στροφή ή πλάγια κλίση δεξιά ή αριστερά  (ραιβόκρανο) ή πιο σπάνια σε κάμψη (προς τα κάτω) ή έκταση (προς τα πάνω).

Η δυσλειτουργία αυτή χαρακτηρίζεται από ακούσια παρατεταμένη σύσπαση των μυών στην περιοχή του αυχένα και γι’ αυτό έχει ως αποτέλεσμα το κεφάλι να παρουσιάζει ραιβόκρανο (στραβολαίμιασμα).Είναι συχνή σε νεαρές ηλικίες και μπορεί να εμφανιστεί και χωρίς κάποιο ιστορικό τραυματισμού στον αυχένα.

Τα συμπτώματα είναι συνήθως ο πολύ οξύς πόνος (πιο σπάνια αμβλύς) ο οποίος εμφανίζεται στον αυχένα και μπορεί να διαχέεται μέχρι και τον βραχίονα ή πιο σπάνια μέχρι και κάτω από τον αγκώνα.

Η αιτιολογία της πάθησης αυτής δεν είναι γνωστή όμως υπάρχουν πολλοί επιβαρυντικοί παράγοντες οι οποίοι μπορεί να είναι η αφορμή για την έναρξη της δυσλειτουργίας αυτής. Συνήθως μετά από μια απότομη κίνηση του αυχένα ή από μια παρατεταμένη λανθασμένη θέση στον ύπνο ή στον υπολογιστή, ή μετά από έκθεση στο ψύχος ή από απότομη εναλλαγή θερμοκρασίας από ζέστη σε κρύο ή ακόμα και από μεταφορά ενός βαριού αντικειμένου μπορεί να προκληθεί μικροτραυματισμός ή κλείδωμα των αρθρώσεων στην σπονδυλική στήλη.

Η δυστονία μπορεί να είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής. Στην πρωτοπαθή δυστονία είναι ιδιοπαθείς η αιτιολογία,  δηλαδή δεν υπάρχει ένδειξη για ύπαρξη κάποιας άλλης αιτίας των συμπτωμάτων. (2) Μπορεί να οφείλεται σε ένα τραυματικό περιστατικό ή σε χρόνιους επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς. (3) Η κλινική εικόνα παρουσιάζει συν σύσπαση αγωνιστών και ανταγωνιστών μυών. (2)  Ενώ η δευτεροπαθής δυστονία συνδέεται με άλλες διαταραχές συνήθως νευρολογικής φύσεως. (4,5)

Η θεραπεία της δυσλειτουργίας  έχει ως στόχο  την ανακούφιση των συμπτωμάτων του οξύ πόνου, την χαλάρωση του μυϊκού σπασμού, την αύξηση του εύρους κίνησης του αυχένα καθώς επίσης και την διόρθωση μυϊκών ανισορροπιών.  Όλα αυτά επιτυγχάνονται με την φυσικοθεραπεία και συγκεκριμένα με την χρήση διάφορων φυσικών μέσων όπως είναι η θερμοθεραπεία, Tens, υπέρηχος, laser,βελονισμός , μάλαξη, taping κ.α  , καθώς επίσης και με εξειδικευμένες τεχνικές κινητοποίησης και ειδικούς χειρισμούς ( Manual therapy) για να κινητοποιηθούν και να ξεκλειδώσουν οι δύσκαμπτες μπλοκαρισμένες αρθρώσεις. Επίσης υποχρέωση του φυσικοθεραπευτή είναι να εκπαιδεύσει τον ασθενή για την σωστή στάση του σώματος στις διάφορες καθημερινές δραστηριότητες  και να του δώσει τις κατάλληλες οδηγίες για σωστή χρήση του μαξιλαριού, εφαρμογή επιθεμάτων που θα ανακουφίσουν τον ασθενή καθώς και ήπιες κινήσεις – διατάσεις που δεν θα του αναπαράγουν τα συμπτώματα του. (6)

Η φαρμακευτική αγωγή με παυσίπονα  και μυοχαλαρωτικά έχει μέτρια αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της δυστονίας. (7)

Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι ο κολάρος που χρησιμοποιούν συνήθως οι ασθενείς αντενδείκνυται. Επίσης το οδήγημα τις πρώτες μέρες που είναι οξύς ο πόνος καλό είναι να αποφεύγεται.

1. Chan J, Brin MF, Fahn S. Idiopathic cervical dystonia: clinical characteristics. Mov Disord. 1991;6:119-126
2. Fahn S, Marsden CD, Calne DB. Movement Disorders 2. London, United Kingdom: Butterworth; 1987:332– 358.
3. Schott GD. The relationship of peripheral trauma and pain to dystonia. J Neurol Neurosurg Psychiatry. 1985;48:698– 701.
4. Velickovic M, Benabou R, Brin MF. Cervical dystonia pathophysiology and treatment options. Drugs. 2001;61:1921– 1943.
5. Ropper AH, Samuels MA. Tremor, myoclonus, focal dystonias, and tics. In: Adams & Victor’s Principles of Neurology. New York: McGraw-Hill; 2009:80-99.
6. Crowner BE. Cervical dystonia: disease profile and clinical management. Phys Ther. 2007;87:1511-1526
7. Adler CH, Kumar R. Pharmacological and surgical options for the treatment of cervical dystonia. Neurology.2000;55(12 suppl 5) :S9– S14