Μια ολοκληρωμένη και δομημένη φυσικοθεραπευτική αξιολόγηση περιλαμβάνει τα υποκειμενικά ευρήματα, τα αντικειμενικά ευρήματα, την συνεκτίμηση αυτών των ευρημάτων και την οργάνωση του σωστού πλάνου θεραπείας. Βασικά είναι η διαδικασία της συνεκτίμησης των ευρημάτων τόσο της αντικειμενικής όσο και της υποκειμενικής  εξέτασης, προκειμένου ο φυσικοθεραπευτής να επιλέξει τα κατάλληλα μέσα και τεχνικές που θα εφαρμόσει στην φυσικοθεραπευτική του παρέμβαση. Είναι απαραίτητη πριν την έναρξη οποιασδήποτε θεραπείας, αλλά και κατά την διάρκεια και στο τέλος της θεραπείας, σαν μέσο επαναξιολόγησης της αποτελεσματικότητας του φυσικοθεραπευτικού πλάνου.

Κατά την λεπτομερή λήψη του ιστορικού (υποκειμενική αξιολόγηση) οι πληροφορίες που αντλούνται θα βοηθήσουν στην εύρεση της σοβαρότητας, της ευερεθιστότητας, του μηχανισμού του τραυματισμού/πόνου, το στάδιο του προβλήματος, τις πιθανές αντενδείξεις/προφυλάξεις/επιβαρυντικούς  παράγοντες , ποιες θα είναι οι περιοχές εξέτασης και γενικά γίνεται μια πρώτη πρόγνωση για το πρόβλημα ούτος ώστε να αναπτυχτούν υποθέσεις σχετικά με την αιτία της διαταραχής. Μέσω της αξιολόγησης ο φυσικοθεραπευτής  διερευνά εάν ο ασθενής είναι κατάλληλος για φυσικοθεραπεία ή πρέπει να παραπεμφθεί σε ιατρό για περαιτέρω έλεγχο. Σημαντικό είναι ότι μέσα από το ιστορικό θα προσδιοριστεί τι αντίκτυπο έχει το πρόβλημα του ασθενή στην ψυχική του υγεία και τι επιπτώσεις έχει στην καθημερινότητα του (yellow flags).

Στο πλαίσιο της διαδικασίας της κλινικής- φυσικής εξέτασης (αντικειμενική αξιολόγηση) ο θεραπευτής πρέπει να προβεί σε ειδικές δοκιμασίες (special tests) για να αποφασίσει αν υπάρχει ανάγκη για παραπομπή ή για συνεργασία με άλλους ειδικούς σε περιπτώσεις  παρουσίας παραγόντων κινδύνου (red flags). Κατά την αντικειμενική εξέταση ο φυσικοθεραπευτής είναι σε θέση να αναγνωρίσει την πιθανότερη περιοχή συμπτωμάτων.

Στο τέλος της αξιολόγησης ο φυσικοθεραπευτής κάνει την συνεκτίμηση των ευρημάτων και είναι σε θέση να κατατάξει και να αναγνωρίσει την δυσλειτουργία, το στάδιο του τραυματισμού και τη βαρύτητα της πάθησης , την γενική κατάσταση της υγείας του ασθενούς, τις λειτουργικές απαιτήσεις, τους περιορισμούς και τις ανικανότητες του ατόμου.

Τέλος κατά την οργάνωση του πλάνου θεραπείας ο φυσικοθεραπευτής,  με τη βοήθεια του ασθενή, θέτει τους ρεαλιστικούς στόχους του προγράμματος. Γίνεται η επιλογή των κατάλληλων μέσων και τεχνικών που θα εφαρμόσει στην φυσικοθεραπευτική του παρέμβαση, και αποφασίζετε  η δόση και η ένταση της θεραπείας λαμβάνοντας υπόψη το στάδιο και την πάθηση.

Η διάρκεια της φυσικοθεραπευτικής αξιολόγησης μπορεί να είναι από 30′- 60′ .