MANUAL THERAPY (ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΙΑ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ)

Η ορθοπεδική θεραπεία (orthopaedic Manual Therapy) με χειρισμούς- κινητοποιήσεις με τα χέρια, είναι ένας εξειδικευμένος τομέας της φυσικοθεραπείας για την διαχείριση (διάγνωση και θεραπεία) των νευρομυοσκελετικών δυσλειτουργιών. Το manual therapy αποτελεί μια εξειδίκευση της Φυσικοθεραπείας που εκπροσωπείται από τον International Federation of Orthopaedic Manipulative Physical Therapists (IFOMPT) ο οποίος είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος φορέας των φυσικoθεραπευτών. Οι φυσικοθεραπευτές που είναι πιστοποιημένοι από την IFOMPT θεωρούνται εξειδικευμένοι στα μυοσκελετικά προβλήματα (Specialist Musculoskeletal Physiotherapist).

Στόχος του Manual Therapy είναι η αντιμετώπιση του πόνου και η βελτίωση της λειτουργικότητας.

H σημαντική διαφορά του Manual therapy σε σχέση με την κλασσική φυσικοθεραπεία είναι ότι η θεραπεία αποσκοπεί στην αντιμετώπιση της αιτίας του προβλήματος και όχι μόνο στα συμπτώματα.

Αυτό που κάνει το manual therapy μοναδικό είναι ότι δίνει την ικανότητα στον εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή, o όποιος χρησιμοποιεί υψηλά εξειδικευμένες προσεγγίσεις θεραπείας, να συνδυάζει τις τελευταίες επιστημονικές εξελίξεις από την έρευνα σε συνδυασμό με το σωστό κλινικό συλλογισμό (clinical reasoning).

Μέσα από την λεπτομερή λήψη του ιστορικού του ασθενή και την φυσική εξέταση εντοπίζονται οι πρωταρχικές αιτίες της μυοσκελετικής πάθησης και αναγνωρίζονται οι εξατομικευμένες ανάγκες του κάθε ασθενή.

Η θεραπεία με Manual therapy περιλαμβάνει ειδικές τεχνικές κινητοποίησης όπως : mobilization  (ήπιες κινητοποιήσεις, έλξεις, τεχνικές μάλαξης κ.α),  manipulation (απότομοι χειρισμοί στις αρθρώσεις με ή χωρίς ήχους κρακ) καθώς και τεχνικές κινητοποίησης του νευρικού ιστού. Οι τεχνικές αυτές εφαρμόζονται αποκλειστικά από τα χεριά του θεραπευτή (hands on therapy).

Επίσης περιλαμβάνει ειδικές θεραπευτικές ασκήσεις (υπό τη καθοδήγηση του φυσικοθεραπευτή) καθώς επίσης και συμβουλευτική διαχείριση (συμβουλές – οδηγίες και ενημέρωση για την παθολογία, εξεύρεση λύσεων για διευκόλυνση των καθημερινών  δραστηριοτήτων).

Η προσέγγιση αυτή καθοδηγείται από τις διαθέσιμες επιστημονικές και κλινικές αποδείξεις και το βιο-ψυχοκοινωνικό πλαίσιο του κάθε ασθενή ξεχωριστά.

Με βάση τα νέα επιστημονικά δεδομένα, η φυσικοθεραπεία δεν πρέπει να είναι παθητική και ο ασθενής πρέπει να συμμετέχει και ο ίδιος ενεργά στην αποκατάσταση από τις πρώτες κιόλας επισκέψεις και να συμμετέχει στο πρόγραμμα ενεργητικής αποκατάστασης με ασκήσεις.

Η χρήση των μηχανημάτων περιορίζεται μόνο σε όσα υποστηρίζονται για την αποτελεσματικότητα από την επιστημονική κοινότητα.

Ο συνδυασμός λοιπόν τεχνικών παθητικής και ενεργητικής κινητοποίησης θα αποτελέσει το κλειδί για την αντιμετώπιση των περισσότερων μυοσκελετικών προβλημάτων.