Η πελματιαία απονεύρωσιτοπάθεια (Plantar Fasciopathy )  είναι μια πολύ επώδυνη κατάσταση στην πελματιαία απονεύρωση. Οι παράγοντες που κάποιος
μπορεί να έχει συμπτώματα στην περιοχή είναι πολλοί . Ιστολογικές μελέτες απόδειξαν ότι δεν υπάρχουν φλεγμονώδης παράγοντες στην απονεύρωση έτσι πλέον δεν μιλάμε για φλεγμονή αλλά πρόκειται για αποδιοργάνωση του κολλαγόνου με εκφυλιστικές αλλοιώσεις,

Ταλαιπωρεί το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι γυναίκες προσβάλλονται σε μεγαλύτερο βαθμό από τους άντρες ενώ η ηλικία που συνηθέστερα εμφανίζεται το πρόβλημα είναι μεταξύ των 40 και 60 ετών. Είναι μια από τις πιο κοινές αιτίες πόνου στην περιοχή της πτέρνας.

Κατά ακρίβεια υπάρχει έντονη ενόχληση στην καμάρα του ποδιού και στην πτέρνα. Υπάρχει έντονος πόνος στην πλήρη φόρτιση μετά από ξεκούραση, λόγω του ότι η πελματιαία απονεύρωση είναι περισσότερο άκαμπτη μετά από κάποιο χρόνο χαλάρωσης, αλλά ο πόνος υποχωρεί μετά από λίγο περπάτημα.

Στις  περισσότερες περιπτώσεις είναι  αποτέλεσμα μιας βιο-μηχανικής βλάβης που προκαλεί μη φυσιολογικό πρηνισμό. Τα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο είναι αυτά που ασκούν παρατεταμένη ή αυξημένη φόρτισή στην πελματιαία απονεύρωση.

Τα συνηθέστερα αίτια της είναι η πλατυποδία (ποδική καμάρα χαμηλή), η κυλοποδία (ποδική καμάρα υπερβολικά υψηλή),η ορθοστασία, η έντονη καταπόνηση  και γενικά τα αυξημένα φορτία με παπούτσια που δεν υποστηρίζουν επαρκώς την ποδική καμάρα, οι υπερβολικά συσπασμένοι μύες στην γαστροκνημία, ή και κάποιος τραυματισμός.

Επίσης είναι συχνή σε  άτομα με διάφορους επιβαρυντικούς παράγοντες όπως υπέρβαρα- παχύσαρκα άτομα, ο σακχαρώδης διαβήτης , γυναίκες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης επίσης όσοι φορούν παπούτσια φθαρμένα και με ανεπαρκή υποστήριξη, ή ακόμα και ένα καινούριο ζευγάρι παπουτσιών με ακατάλληλη για τα πόδια τους σόλα έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν πελματιαία απονευρωσιτοπάθεια.

Επίσης είναι η πιο συχνή αιτία πόνου στα πόδια των αθλητών και ιδιαίτερα των δρομέων και των αθλητών που έχουν αυξημένο πρηνισμό. Αθλητές οι οποίοι αθλούνται σε κακής ποιότητας οδοστρώματα ή ανώμαλο έδαφος, εάν δεν κάνουν σωστή προπόνηση ή σωστή τεχνική, προθέρμανση, διατάσεις και ενδυνάμωση των περιοχών που καταπονούν τότε ελλοχεύει κίνδυνος να αναπτύξουν σε κάποια στιγμή συμπτώματα του συνδρόμου.Συχνό φαινόμενο είναι και σε άλτες, χορευτές, στρατιώτες (που κάνουν μεγάλές πορείες) άτομα που έχουν ορθοστασία και σηκώνουν μεγάλα φορτία, αθλητές πιο μεγάλης ηλικίας ή σε ηλικιωμένους.

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να αυξάνεται η φόρτιση της πελματιαίας απονεύρωσης κατά τη διάρκεια  των καθημερινών δραστηριοτήτων.

Τα συμπτώματα δεν υποχωρούν εύκολα αν δεν λάβεις τα απαραίτητα μέτρα για να τα αντιμετωπίσεις. Ναι μεν τα συμπτώματα αντιμετωπίζονται φτάνει όμως να επισκεφθείτε έγκαιρα έναν φυσικοθεραπευτή ώστε να αξιολογήσει την κατάσταση σας και να σας προτείνει ένα ειδικό και εξατομικευμένο πρόγραμμα ούτος ώστε να εξαλειφθεί ο πόνος και η βάδιση να επανέλθει στα φυσιολογικά της πρότυπα.Μερικοί στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τον πόνο, αλλάζουν το τρόπο που περπατούν με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν τις ποδοκνημικές, τα γόνατα και τη μέση έτσι να προκαλούν άλλου είδους προβλήματα.

Έτσι η φυσικοθεραπευτική αγωγή είναι απαραίτητη!

Αναγκαία είναι σίγουρα η εφαρμογή εξατομικευμένων ορθωτικών πελματων για να απορροφούν τους κραδασμούς στην βάση της πτέρνας και να μειώσουν την τάση που ασκείται στην πελματιαία απονεύρωση.

Συνίσταται εφαρμογή τεχνικών διάτασης και manual mobilization με σκοπό την μείωση της τάσης στην απονεύρωση και στους μύες της γαστροκνημίας, μάλαξη της πάσχουσας περιοχής, εφαρμογή ειδικής περίδεσης (taping) ώστε να υποστηριχθεί η πελματιαία απονεύρωση,  εφαρμογή ειδικών μηχανημάτων όπως shock wave therapy (κρουστικός υπέρηχος), παγοθεραπεία, βελονισμός, θεραπευτικές ασκήσεις που θα πρέπει να ακολουθήσει ο ασθενής και στο σπίτι οι οποίες είναι απαραίτητες για αποκατάσταση της ελαστικότητας του γαστροκνήμιου και του Αχιλλείου τένοντα.

Tο 90% των ασθενών που αντιμετωπίζονται συντηρητικά θεραπεύονται εφόσον έχουν και την απαιτούμενη υπομονή μετά από διάρκεια θεραπείας 2-3 μηνών τουλάχιστον.

Οι ασθενεις με πελματιαία απονευρωσιτοπάθεια θα πρέπει να ακολουθήσουν κάποιες οδηγίες ούτως ώστε οι φυσικοθεραπείες να έχουν καλύτερο αποτέλεσμα. Έτσι η ανάπαυση,  και η μείωση της έντασης των δραστηριοτήτων που τους προκαλούν πόνο είναι απαραίτητες. Σε περίπτωση αθλητών θα πρέπει να σταματάει η προπόνηση σε σκληρές επιφάνειες.

Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις όπου κάθε άλλη θεραπεία έχει αποτύχει, συνιστάται η χειρουργική θεραπεία με διατομή της πελματιαίας απονεύρωσης. Τα αποτελέσματα όμως της μεθόδου είναι αμφιλεγόμενα.